วันนี้มาทำงานที่โรงพักค่อนข้างเช้าหน่อยมาถึงก่อนแปดโมงครึ่ง ตอนนั้นที่โรงพักมีเพียงสิบเวรและพนักงานสอบสวนพร้อมเจ้าหน้าที่พลขับเท่านั้น คนอื่นๆ ยังไม่มีเพราะยังไม่ถึงเวลาทำงาน มาถึงก็นั่งคิดว่าวันนี้เราจะทำงานอะไรดีน้อ เรียกว่าต้องหางานมาทำให้ได้นั่นแหละ งานในห้องธุรการก็มีเจ้าหน้าที่เขารับผิดชอบแล้วไปยุ่งอะไรมากไม่ได้นอกจากให้คำแนะนำบางอย่างที่ตัวเองพอจะมีึความรู้อยู่บ้าง สำหรับงานอื่นๆ ไม่ต้องถามถึงไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งไปก้าวก่ายเขา งานใครงานมัน มาถึงก็เหมือนเคยครับพูดคุยกับตำรวจ ๓ คนที่อยู่โรงพักทักทายโอภาปราศัยกันตามธรรมเนียมจากนั้นก็ไปถ่ายภาพไว้เพราะ ถือว่าเป็นหลักฐานชั้นเยี่ยมเลยทีเดียวในการที่จะแสดงหรือไปบอกใครว่าเราอยู่ไหน ทำอะไร อย่างไร
ข้างที่ทำการโรงพักเวียงป่าเป้า (ขอย้ำอีกครั้งครับว่าเวียงป่าเป้าตอนนี้ยังไม่มีโรงพัก ที่ทำงานต้องอาศัยหอประชุมส่วนราชการอำเภอเขาอยู่ ผมถามตำรวจได้ความว่าโรงพักหลังเก่าซึ่งอยู่ตรงข้ามที่ทำงานตอนนี้รื้อไปเมื่อ ๒ ปีกว่าแล้วแต่ก็ยังไม่มีการสร้างใหม่จะด้วยเหตุผลกลใดไม่ได้ถาม) เป็นอาคารที่ว่าการอำเภอหลังเก่าซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมแบบโบราณที่สวยงามมากและยังคงใช้เป็นที่ทำงานสำหรับเจ้าหน้าที่บางส่วนอยู่หลัง ๑ ผมเห็นแล้วก็ตรงเข้าไปยืนด้านหน้าอาคารเลยแล้วเก็บภาพไว้เป็นภาพแรกของวันนี้ดังที่ปรากฏด้านบนซ้ายมือนั่นแหละ
เห็นอาคารหลังนี้แล้วทำให้นึกถึงอาคารหลังเก่าของ สภ.พานที่ยังคงอยู่จนถึงบัดนี้แม้ัว่าจะไม่ได้ใช้งานอะไรมากมายนักก็ตาม ของเก่าๆ แบบนี้มีคุณค่ามากอยากให้ผู้เกี่ยวข้องช่วยกันอนุรักษ์ไว้เป็นสมบัติของรุ่นลูกรุ่นหลานต่อไปตราบนานเท่านาน การอนุรักษ์ก็ไม่ใช่แต่เพียงว่าปล่อยไว้เช่นนั้นแม้จะไม่รื้อก็ตามแต่ควรพัฒนาปรับปรุง ทำความสะอาดหรือแม้ักระทั่งใช้งานในบางกรณีก็ยังดี เหตุผลก็เหมือนกับบ้านที่ถ้าไม่มีคนอยู่ดูแลก็จะทรุดโทรมไปตามกาลเวลาประมาณนั้น ของเก่าๆ หายากมากในยุคสมัยนี้ช่วยกันอนุรักษ์ไว้เถอะ
หลังจากทักทายพูดคุยกับตำรวจเขาแล้วก็เดินดูอะไรต่อมิอะไรที่อาคารโรงพักซึ่งเจ้าหน้าที่ที่ทำงานจะเป็นฝ่ายพนักงานสอบสวน,เจ้าหน้าที่คดี,ประจำวัน,อำนวยการและเจ้าหน้าที่ควบคุมผู้ต้องหา ส่วนเจ้าหน้าที่อื่นใช้ีที่อื่นทำงาน (วันหลังผมจะนำเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง) ที่ทำงานเหล่านี้หน้าห้องติดประกาศผลการปฏิบัติของงานต่างๆ ทั้งภาพและตัวหนังสืออยู่บ้าง ที่สะดุดตาก็คือภาพกิจกรรมของงานชุมชนและมวลชนสัมพันธ์ (ชมส.) ซึ่ง รอง ผกก.ป.เป็นหัวหน้าชุด ดูแล้วชื่นใจครับการทำงานที่เห็นจากภาพเข้มแข็งดี ไม่ว่าจะเป็นการออกพบปะเยี่ยมเยียนพี่น้องประชาชน,การให้ความรู้ความเข้าใจต่างๆ ที่เกี่ยวกับการป้องกันและระวังภัยเบื้องต้นเหล่านี้ แต่นั่นเป็นเพียงการติดประกาศผลงานที่ให้รู้กันแค่ภายในโรงพักเท่านั้นท่านที่รักครับ ตำรวจมีกิจกรรมและผลงานดีๆ มากมายที่พี่น้องอาจจะไม่รู้ แต่การทำงานส่วนใหญ่ของเรามักเป็นแบบที่รับรู้รับทราบกันเพียงกลุ่มๆ เดียวหรือหน่วยๆ เดียวไม่ค่อยเผยแพร่หรือประชาสัมพันธ์กัน ทำงานเสร็จก็นำภาพและกิจกรรมมาติดประกาศภายในหน่วยนั่นแหละ แบบนี้ใครจะไปรู้แม้กระทั่งตำรวจที่ไม่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมนั้นยังแทบไม่ดู นี่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้น บางคนที่มีความสัมพันธ์กับพี่น้องสื่อมวลชนก็ขอให้เขาช่วยลงข่าวให้บ้างซึ่งก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลยแต่ส่วนใหญ่ไม่เป็นเช่นนั้นซึ่งรวมไปถึงการนำออกเผยแพร่ทางสื่อต่างๆ ด้วยทำให้เสียโอกาสดีๆ ไปอย่างน่าเสียดาย
เอ้อ แล้วจะให้ทำไงครับ หลายคนอาจจะตั้งคำถามนี้อยู่ในใจหรือพูดออกมาดังๆ เรื่องนี้ในความเห็นของคนสมองน้อยๆ ตำแหน่งน้อยๆ อยางผมคิดว่าทำไมไม่ใช้ระบบ Internet ให้เป็นประโยชน์ล่ะยุคนี้เป็นยุคไซเบอร์ที่โลกแคบนิดเดียว ทุกอย่างในโลกอยู่ตรงหน้า(จอ)เรา นั่นผมหมายถึงว่าทำไมไม่ทำหรือเผยแพร่ข้อมูลทาง Internet บ้างนั่นเอง เดี๋ยวนี้การทำก็แสนง่ายไม่ว่าจะเป็น Website , Blog หรืออย่างอื่นที่คนเขานิยมกัน Facebook ก็ใช่ Twitter ก็ไม่เลว คนที่จะดูหรือติดตามผลงานก็มีไม่น้อยถ้าเราทำกันจริงๆ จังๆ แล้วรู้จักประชาสัมพันธ์เสียหน่อย ผมว่านะถ้าทำแบบนี้ได้สิ่งดีๆ ที่ทำแล้วติดประกาศและรู้กันเฉพาะภายในหน่วยที่คนแทบไม่อ่านไม่ดูไม่รู้ไม่เห็นจะเป็นในทางตรงข้าม หน่วยงานนั้นก็จะเป็นที่รู้จักของคนทั่วไปไปในตัวด้วยโดยแทบไม่ต้องลงทุนอะไรเลย จึงขออนุญาตแสดงความคิดเห็นไว้นิดหนึ่งสำหรับงานอื่นๆ ที่ทำในวันนี้ก็เหมือนเดิมคือแทบไม่มีอะไรผมจึงใช้เวลาว่างๆ ตรงนั้นแนะโน่นสอนนั่นหรือพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับตำรวจที่โรงพักเหมือนเดิมจนถึงเวลาเลิกงานก็กลับไปพักผ่อนหย่อนใจ
ครับ นี่ก็คือวันนี้ที่เวียงป่าเป้าของผมประจำวันนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น