

เช้านี้ออกจากที่พักซึ่งอยู่ห่างโรงพักราวๆ ๒ กิโลเมตรเศษเพื่อไปทำงานประมาณ ๗ โมงครึ่ง อากาศที่เวียงป่าเป้าวันนี้ร้อนมาตั้งแต่เช้า แดดงี้เปรี้ยงเลย บนท้องฟ้าปลอดโปร่งแจ่มใสมาก ดูสภาพวันนี้ฟ้าฝนคงไม่ีตกแน่ ระหว่างเส้นทางที่ผ่านเห็นตำรวจจราจรยืนบริการเด็กๆ ข้ามถนนบริเวณทางเข้าโรงเรียนเวียงป่าเป้าวิทยาคมดูแล้วชื่นใจครับ ทั้งเด็กและลุงตำรวจมีแต่รอยยิ้่มบนใบหน้า "เดินข้ามถนนดีๆ เน้อลูกหลาน ลุงต๋ำหนวดจะผ่อรถหื้อ" ลุงตำรวจมักจะบอกเด็กๆ แบบนี้ ส่วนเด็กๆ ก็ "ขอบคุณเจ๊าลุง ขอบคุณครับลุง" นี่แหละอนาคตของชาติที่เราผู้เป็นตำรวจะต้องดูแลเขาไม่ว่าจะเรื่องการใช้รถใช้ถนนหรือเรื่องอื่นๆ ที่อาจส่งผลกระทบต่อตัวเด็กได้ตามอำนาจหน้าที่



ถึงที่ทำงานได้แป๊บหนึ่งก็ "เวลา ๘ นาฬิกา" ผมและคนอื่นๆ ที่ได้ยินเสียงเพลงชาติต่างยืนตรงเคารพธงชาติด้วยความภาคภูมิใจในเอกราชและความเสียสละของบรรพบุรุษไทย หลังจากเชิญธงชา่ติขึ้นสู่ยอดเสาแล้วผู้เชิญได้ลดลงมาครึ่งเสาเพื่อเป็นการไว้ทุกข์ต่อการสิ้นพระชนม์ของสมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี จากนั้นผมเดินทางไปทักทายพูดคุยตำรวจและพี่น้องประชาชนที่มาติดต่อราชการที่โรงพักซึ่งมีราวๆ ๕-๖ คนตามแบบธรรมเนียมไทยเรา ที่ลืมไม่ได้เลยก็คืิอถ่ายภาพเก็บไว้รวมทั้งนำออกเผยแพร่ให้พี่น้องได้ดูกันในบล็อกนี้









งานที่ทำช่วงเช้าวันนี้ค่อนข้างมากกว่าทุกวันเนื่องจากเป็นวันสิ้่นเดือนที่จะต้องรายงานข้อมูลต่างๆ ให้ผู้บังคับบัญชาทราบตามระเบียบ ใช้เวลาถึงใกล้ๆ เที่ยงก็แล้วเสร็จ งานแม้จะมากหน่อยแต่ก็ไม่มีปัญหาเพราะเป็นงานเดิมๆ ที่เจ้าหน้าที่เขาจัดทำและเตรียมสรุปรอไว้ก่อนแล้ว สบายๆ ครับท่าน






ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น