คืนนี้ตั้งแต่เวลาประมาณสองทุ่มผมเดินทางมาประจำอยู่ที่โรงพักแม่จริมเหมือนเดิมครับ คืนนี้เงียบเหงา เปลี่ยวเปล่าอ้างว้างวังเวงเหมือนเดิมอีกนั่นแหละ เอ้อ แต่จะว่ายังงั้นก็ไม่เชิงนักเพราะยังมีเสียงฟ้าร้องครืนๆ เสียงฝนตกลงมาบ้างนิดหน่อยเหมือนกัน คืนนี้ที่แม่จริมมีฝนครับพ่อแม่พี่น้องแต่ไม่มาก เอาประมาณพอเป็นไข้เป็นหวัดกันได้ง่ายๆ นั่นแหละ ยิ่งผมด้วยแทบจะเป็นไข้เสียทันทีเพราะวันนี้วันค่อนข้างหนักหน่อย อย่างว่าแหละอยู่บ้านก็งั้นๆ ไม่มีอะไรดู ไม่มีอะไรทำก็เลยมาอยู่ซะที่โรงพักนี่แหละม่วนจะตาย มีอะไรให้ทำด้วย (ถ้าอยากทำ)
แล้วมีงานอะไรให้ทำล่ะ ไม่มีหรอกครับพี่น้อง ก็คุยๆ เป็นเพื่อนกับน้องๆ เจ้าหน้าที่เขาเข้าเวรคืนนี้บ้าง ตรวจตราดูความเป็นระเบียบเรียบร้อยและความปลอดภัยรอบๆ สถานีบ้าง นี่ก็คืองานอีกเหมือนกัน อีกอย่างหนึ่งก็คือเอางานที่เราทำหรือมีกิจกรรมช่วงกลางวันที่ยังทำไม่เรียบร้อยเก็บไว้เป็นหลักฐานในบล็อกนี้เพื่ออ่านคนเดียวหรือเผยแพร่ให้พี่น้องได้อ่านด้วยจะได้รู้ว่าแต่ละวันแต่ละช่วงเราทำอะไร ที่ไหน เมื่อไร อย่างไร ดีเหมือนกันครับทำแบบนี้ไม่มีใครเหมือนและก็ไม่เหมือนใคร ประการสำคัญเรามีหลักฐานยืนยัน สุดยอด
ห้องควบคุมผู้ต้องหาคืนนี้ที่โรงพักแม่จริมเงียบ (เหมือนเดิมอีกแล้วครับท่าน) ผู้ต้องหาซักกะคนก็ไม่มี แต่มีสิบเวรอยู่เพราะพวกนี้เขาจะไปไหนไม่ได้ไม่ว่าจะมีหรือไม่ผู้ต้องหา อย่างน้อยก็คอยให้บริการพี่น้องประชาชนที่อาจจะเดินทางมาติดต่อราชการที่โรงพักช่วงกลางค่ำกลางคืนนั่นแหละ
เห็นยืนยิ้มแฉ่ง เพราะเรี่ยวแรงมี
จากข้าวเมื่อกี๊ ตอนนี้มาละ
มาสู่ที่ชอบ แบบของเขาน่ะ
น่ารักจังนะ เจ้าเด็กระยอง
เหมือนหนึ่งไม่สบาย จะถึงตายหรือเปล่านี่
ยาโรงพักก็มี ก็กินซิ่แล้วไปนอน (อย่าจ่ม)
คืนนี้แม่จริมฝนตกทำเอาคนเฒ่าคนนั้นเป็นไข้เลย แบบนี้ต้องไปนอนก่อนนะพี่น้อง เดี๋ยวเกิดตายไปซักคนในเฟสนี้จะพลอยหมดสนุกไปด้วย อ้ะอ๊า
ราตรีสวัสดิ์จ้า (๔ ทุ่ม ๒ นาที)
ยาโรงพัก ที่กินน่ะ เข้าท่าแฮะ
ตื่นแล้วแหละ พร้อมไข้มัน ก็พลันหาย
แต่ปัญหา ที่ตัวเรา ไม่เข้าใจ
ว่าทำไม ท้องมันหิว ซะกิ่วเลย (กินซะ..มาม่า+ขนม)
ขอบคุณโรงพยาบาลตำรวจมียาเยอะแยะมากมายมาให้เรา ที่สำคัญคือยานี้ครับ อ้ะ ต่อไปใครบางคนคงหยุดใช้กล้องซะที ถ่ายได้ถ่ายดี คราวนี้...หยุดถ่าย เฮ้อ งั้นก็ไม่มีภาพหล่อๆ มาโชว์ซิ่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น