คืนนี้ตั้งแต่เวลาก่อนสองทุ่มด้วยซ้ำครับผมเดิน(ทาง)ไปถึงโรงพักแม่จริมหลังจากทำธุระปะปังส่วนตัวต่างๆ เสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้หรือจะว่าไปช่วงนี้ก็ได้ดูรู้สึกว่ามันจะมืดเร็วกว่าเดิมแฮะ ทุ่มกว่าๆ นี่มืดแล้วไม่เหมือนช่วงก่อนๆ ที่ทุ่มครึ่งก็ยังไม่มืดเลย เอ๊ะ หรือว่าหน้าหนาวใกล้จะเข้ามาเยือน รู้สึกเย็นๆ อยู่เหมือนกันนะผมว่า
ไปอยู่ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ ดูนั่นดูนี่ พูดคุยกับเจ้าหน้าที่ที่เขาเข้าเวรยามที่โรงพักบ้าง ดูทีวีบ้างแล้วก็มานั่งหน้าจอสี่เหลี่ยมนำงานที่ยังคั่งค้างตั้งแต่เมื่อกลางวันบันทึกไว้ในบล็อกนี้รวมถึงตอบจดหมายแฟนๆ ในเฟสที่มีเข้ามามากมายล้นหลามบ้าง อ้ะ คนแฟนคลับเยอะก็งี้แหละ ทำไงได้ ๕๕๕
โรงพักของเราและก็เป็นของเราด้วย จริงๆ ผมรับรองว่าเหตุผลก็เพราะผมนั่งแล้วก็ไปมันทุกที่ทุกห้องที่คืนนี้มีคนอยู่นั่นแหละ อย่างเช่นห้อง ศปก.,ห้องสืบสวนซึ่งเป็นที่ทำงานหลักของผมและห้องอื่นๆ อย่างภาพล่างนี่ก็คือห้องสื่อสารครับ
เอ้อ ที่แม่จริมของเราตั้งแต่เย็นวันนี้สัญญาณโทรศัพท์ขัดข้อง ใช้ไม่ได้เลยแม้แต่ระบบเดียวครับ มือถือก็ไม่ได้ โทรศัทพ์บ้านก็ไม่ได้ไม่รู้เป็นไงเหมือนกันเพราะเราไม่ใช่ช่าง และที่รู้ๆ มาเป็นแบบนี้ทั้งอำเภอเลยครับ ไม่รู้อีกนานไหมกว่าจะใช้ได้
ในส่วนของน้องๆ เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เขาเข้าเวรประจำโรงพักคืนนี้มีดังนี้ครับ
๑. ด.ต.จักรพันธ์ พรมทะนา ปฏิบัติหน้าที่เจ้าหน้าที่สื่อสาร
๒. ด.ต.ธัญพิสิทธิ์ พรมจันใจ ปฏิบัติหน้าที่เจ้าหน้าที่สิบเวร
๓. ด.ต.วีระวัฒน์ กะแก้ว ปฏิบัติหน้าที่ประจำวัน
ซึ่งแต่ละคนอยู่ปฏิบัติหน้าที่พร้อมให้บริการพี่น้องประชาชนตลอดเวลาครับ เยี่ยมมากน้องๆ แหม แบบนี้ต้องยกนิ้วหัวแม่โป้งให้ซะหน่อยแล้ว
สำหรับห้องควบคุมผู้ต้องหาคืนนี้ "เหตุการณ์ปกติ" ครับ ที่ว่าปกติเพราะไม่มีผู้ต้องหาเหมือนๆ กับทุกคืนที่ผ่านมานั่นแหละ อย่างที่เคยบอกไว้ครับแม่จริมบ้านนี้เมืองนี้พี่น้องอยู่กันอย่างสงบ ไม่มีใครเขาทำผิดกฎหมายกันหรอก เพราะฉะนั้นก็ส่งผลต่อห้องควบคุมที่แทบจะไม่มีผู้ต้องหาด้วย ดีครับแบบนี้ และอยากให้เป็นเช่นนี้ตลอดไปตราบกัลปาวสาน เทอญ สาธุ
และแล้วเมื่อเวลาราว ๓ ทุ่ม ๑๕ นาที อ้ะ ....
ห้าโหลห้าโหลครับ โทรศัพท์ใช้ได้แล้วสัญญาณชัดแจ่มแจ๋ว ดุจดั่งแก้วเจียระนัย (อั๊ยยะ อะไรจะขนาดนั้น)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น