คืนนี้เวลา ๒๐.๑๕ น.ผมเดินทางมาถึงโรงพักแม่จริมหลังจากทำธุระปะปังต่างๆ ที่บ้านพักเสร็จ ก็มาอยู่เป็นเพื่อนน้องๆ เจ้าหน้าที่ที่เขาเข้าเวรนั่นแหละเพราะจริงๆ แล้วไม่มีอะไรทำหรอก กลางวันยังแทบไม่มีอะไรทำเลยแล้วกลางคืนจะมีอะไร แต่ที่พูดนั่นหมายถึงใครที่มองอะไรไม่เป็นงานหรือไม่ใช่งานมากกว่า แต่สำหรับใครที่มองอะไรเป็นงานแล้วมันจะมีงานเยอะแยะมากมายให้ทำไม่มีที่สิ้นสุด งานของผมนอกจากจะอยู่เป็นเพื่อนน้องๆ เจ้าหน้าที่เขาอย่างที่บอกแล้วยังมาตรวจมาตรามาดูแลการปฏิบัติหน้าที่อีกด้วย เปล่านะครับ ไม่ใช่มาจับผิด ไม่มีหรอกแบบนั้นสำหรับผม แต่มาอยู่คล้ายๆ เป็นเพื่อนคู่คิดเป็นมิตรคู่โรงพักเสียมากกว่า มีอะไรติดขัดบ้างไหม เราพอช่วยอะไรได้มั่งไหมอะไรแบบนี้นี่แหละ นอกจากนั้นก็มาดูว่ามีงานเร่งด่วนอะไรเข้ามาตอนนี้หรือที่จะจัดการโดยเร็วบ้างหรือไม่เพราะเดี๋ยวนี้มีงานลักษณะนี้เข้ามาบ่อยครับถ้าไม่มีก็แล้วไป แต่หากมีเราก็จะให้เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องเขารับไปดำเนินการให้ทันให้เสร็จตามที่เขากำหนดระยะเวลามา สนุกดีครับงานโรงพัก
สำหรับน้องๆ เจ้าหน้าที่ที่เข้าเวรที่โรงพักแม่จริมคืนนี้มีดังนี้ครับ
๑. ร.ต.ท.กฤษดิกร กันบุญ ปฏิบัติหน้าที่พนักงานสอบสวน
๒. ด.ต.วีระวัฒน์ กะแก้ว ปฏิบัติหน้าที่เจ้าหน้าที่ประจำวัน
๓. ด.ต.จักรพันธ์ พรมทะนา ปฏิบัติหน้าที่พนักงานวิทยุสื่อสาร
๔. ด.ต.ธัญพิสทธิ์ พรมจันใจ ปฏิบัติหน้าที่สิบเวร
ในส่วนของห้องควบคุมผู้ต้องหาคืนนี้ไม่มีผู้ต้องหาเหมือนเดิมครับ
โรงพักเก่า คู่กับ ตำรวจแก่
ช่างจริงแท้ สมการ ที่ขานนี่
ช่างเหมาะสม เสียกระไร ใช่ด้วยซี
แหมดูดี๊ ดูดี ที่หนึ่งเลย
แต่โรงพักแม่จริมยังไม่เก่าเพราะฉะนั้นเราก็ต้องยังไม่แก่คร้าบบบ ๕๕๕
(ภาพด้านล่างเป็นภาพเมื่อเย็นนี้ครับ)
รองผู้กำกับ หนึ่งเดียว ในโลกา
ที่ซักผ้า รีดผ้า กวาดถูบ้าน
ทำกับข้าว ล้างถ้วย และช้อนจาน
อย่างหน้าบาน โดยไม่ต้อง อับอายใคร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น