ได้ทุกเรื่อง ทุกราว และทุกตอน , ช่างแสนสุข สโมสร มองย้อนไป
แม้เดินหน้า แต่ว่า อย่าลืมหลัง , จงมองเหลียว กลับดูบ้าง เป็นไฉน
ใครจะว่า ชิงชัง ช่างประไร , เพราะทุกคน นั้นไซร้ ก็เคยมี
อันภาพเก่า เล่าเรื่อง แต่หนหลัง , เป็นแนวทาง ให้เดินไป ในวิถี
เป็นบทเรียน เป็นแนวทาง วางวิธี , ในอนา- คตอย่างมี คุณอนันต์
คนส่วนหนึ่ง ลืมซึ่ง อดีตเก่า , หลงมัวเมา แต่เดินหน้า ตามใจฝัน
อดีตที่ ผันผ่าน นั้นสำคัญ , ทุกสิ่งนั้น ล้วนกำหนด เป็นบทเรียน
คนส่วนหนึ่ง ลืมซึ่ง ประวัติศาสตร์ , ที่คนเก่า ในชาติ วาดขีดเขียน
รักษาบ้าน รักษาเมือง อย่างพากเพียร , ไม่พาเหียร เพื่อลูกหลาน จวบถึงเรา
ความภูมิใจ ในชาติ จึงไม่เกิด , คิดดูเถิด จะเกิดผล อย่างไหนเล่า
เป็นคนไทย ไม่ภูมิใจ ในไทยเรา , แล้วนี่เจ้า ยังจะเป็น ไทยอีกฤา
ทำไมวิชาประวัติศาสตร์ถึงแทบหายไปในชั้นเรียน ใครรู้ตอบหน่อยจ้า
เดี๋ยวนี้นะถ้าถามเรื่องไทยๆ เราเด็กรุ่นใหม่น้อยคนนักที่จะตอบได้ แต่ที่ประวัติของฝรั่งมังค่าเถียงกันแทบเป็นแทบตายเหมือนกับสืบเชื้อสายมาจากเขายังไงยังงั้น
ต้องช่วยกันแล้วนะครับแบบนี้ก่อนที่ความภูมิใจในชาติไทยเราจะหมดไป หายไป ความภาคภูมิใจในความเป็นไทยเราเดี๋ยวนี้แทบไม่เหลือหรอแล้วเพราะเราเมิน เราลืมประวัติศาสตร์ของเราเสียสนิท มีบางคนถึงบอกว่าเรียนไปทำไมเข้าโน่น หรือบางคนก็กลัวจะอายเขาถ้าพูดถึงเรื่องเก่าๆ ที่น่าจะเอามาเป็นบทเรียน ที่น่าเจ็บใจก็คือเรื่องไทยๆ เรา (ทำเป็น)ไม่รู้ แต่เรื่องต่างชาติต่างเมือง ต่างประเทศ ต่างที่ต่างถิ่นรู้ดีนัก
เนี่ยะ ออกมาแบบภาพที่เขาแชร์กันในโลกไซเบอร์เลย
จริงๆ แล้วสมัยก่อนน่ะคนกำหนดหลักสูตรเขาทำไว้ดีแล้ว คนไทยยุคก่อนๆ ภูมิใจในชาติไทยมาก แต่ตอนหลังๆ พวกนักวิชา...หัวนอกที่แทบไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับไทยเรา่ทั้งๆ ที่ก็เป็นคนไทยนั่นแหละมากำหนดโดยลอกเลียนแบบฝรั่งมังค่าเอามาทั้งดุ้นแล้วให้เด็กไทยยุคใหม่เรียนโดยบอกว่ามันจะอินเตอร์ก็เลยผลออกมาอย่างที่เห็น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น