เพื่อน : เอ้า ไอ้พจน์ เอ็งไปไหนม่า (มาน่ะ)
ไอ้พจน์ : ปล่าว,มาเยี่ยมแมะน่ะ
เพื่อน : แล่วแมะเป็นรา (อะไรล่ะ)
ไอ้พจน์ : เป็นหลายโรคน่ะเพื่อน แต่ตอนนี่ดีขึ้นตั้งเบิก(มาก)แล่ว
เพื่อน : ขอให้แมะหายเร็วๆ หนะ เอ้อ ไอ้พจน์ เอ็งคิดเหมือนข้าไหม โรง'บาลนี่เรื่องมากจริงๆ
ไอ้พจน์ : ข้าขอเถียงแทนโรง'บาลว่ะเพื่อน เอาเฉพาะที่ข้ามาเฝ้าแมะนี่ก็ได้ โรง'บาลเขาบริการดี๊ๆ หมอ,พยาบาล,เจ้าหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส เอาใจใส่คนไข้และญาติดีมากๆ ข้ายังแต่งกลอนบอกรักตั้งหลายบทด้วยซ้ำ ไม่เห็นเรื่องมากตรงไหนเลย
เพื่อน : ช่ายๆ ไอ้เรื่องที่เอ็งพูดน่ะข้าไม่เถียง ข้าก็เพิ่งออกโรง'บาลมาเมื่อ ๒ อาทิตย์ที่แล้ว ช่วงอยู่น่ะหมอ พยาบาลเขาก็บริการดี๊ๆ แบบที่เอ็งพูดนั่นแหละ แต่ที่ข้าว่าโรง'บาลเรื่องมากน่ะเอ็งไม่สังเกตเกอะ(เหรอ) เดี๋ยวคนเจ็บเพราะถูกรถชน รถล้ม ตกบันไดบ้าน ผัวถูกเมียเอาไม้คานตีหัวก็มี โรคตับ โรคไต ปวดหัวตัวร้อนสาร่ะพั่ดสาร่ะพัน แล่วโน่นอีก...หลบๆ หลบเร็ว รถพยาบาลกำลังเอาคนเจ็บเข้ามา เฮ้อ แล้วแบบนี้เรื่องไม่มากได้ไงวะไอ้พจน์โรง'บาลน่ะ ๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น