คืนหนึ่งราว ๒ ทุ่มเศษซึ่งตอนนั้นเป็นหน้าหนาวและมืดนานแล้วตามสภาพของฤดูขณะผมเข้าเวรพนักงานสอบสวนอยู่ที่โรงพักได้รับแจ้งว่าเกิดเหตุเพลิงไหม้บ้านที่บ้านหลังซึ่งอยู่ห่างออกไปราว ๓-๔ กิโล เมื่อรับแจ้งแล้วจึงรายงานให้ผู้เกี่ยวข้องทราบและเดินทางไปที่เกิดเหตุทันทีพร้อมๆ กับรถดับเพลิงฉีดน้ำของเทศบาลที่มีที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ โรงพัก
เมื่อถึงที่เกิดเหตุพบว่ามีบ้านหลังหนึ่งเป็นบ้านสองชั้นสภาพครึ่งไม้ครึ่งตึกถูกไฟไหม้บริเวณด้านหลังเข้าใจว่าน่าจะเป็นห้องครัวโดยมีไทยมุงค่อนข้างมากซึ่งบางคนก็อยู่เฉยๆ แต่บางคนช่วยหยิบช่วยยกของในบ้านหนีไฟออกมา
โชคดีที่ขณะเกิดเหตุนั้นลมสงบรวมถึงตำรวจเราและรถดับเพลิงมาถึงที่เกิดเหตุเร็วจึงทำให้ดับได้ทันและเกิดความเสียหายไม่มากจนเจ้าของบ้านและพวกเราโล่งใจไปตามๆ กัน
หลังเพลิงสงบได้ราวๆ ๒ นาทีมีชาวบ้านคนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาซึ่งตอนแรกนึกว่าจะมาช่วยแต่ที่ไหนได้เพราะหลังจากที่คนคนนั้นมาถึงและมองนั่นมองนี่ได้แป๊บหนึ่งก็พูดออกมาดังๆ ได้ยินถนัดสองรูหูว่า "เอ๊อะ ไหม้แค่นี้เองเหรอ แหม อุตส่าห์วิ่งมาดูซะแทบแย่"
เฮ้อ คนแบบนี้ก็มีด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น