สายฝนที่หล่นมา จากฟากฟ้ายามราตรี
พร้อมเสียงอันอึงมี่ ของฟ้าที่ผ่ากึกก้อง
สายลมพัดกระโชก ต้นไม้โยกหวิวหวีดร้อง
ประหนึ่งท่วงทำนอง ของผีห่าและซาร์ตาน
เพียงแค่สิบนาที ที่กล่าวนี้หายจากบ้าน
แต่สิ่งทิ้งให้ฉัน ต่างหน้านั้นความเสียหาย
เครื่องมือใช้ทำกิน แทบทุกชิ้นพังมลาย
คราวนี้ทำไฉน ถึงจะได้มันกลับมา
ทุกอย่างแทบสิ้นสูญ ใจอาดูรเป็นหนักหนา
แต่ยามเมื่อคิดมา ต้องตั้งตาสู้ต่อไป
สู้-สู้-สู้-สู้-สู้ สู้ให้รู้สู้มันใหม่
สู้ซิ่ถึงมีชัย ท้อไปไยหนทางมี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น