คืนนี้เป็นอีกคืนหนึ่งในหลายๆๆๆๆๆๆ คืนที่หลังจากเสร็จธุระปะปังส่วนตัว อาบน้ำอาบท่า ทานข้าวทานปลาและอะไรต่อมิอะไรที่บ้านพักเสร็จแล้วผมก็มานั่งอยู่ที่โรงพักแม่จริมเหมือนเดิมอีกนั่นแหละ ไปไหนก็ไม่รู้จะไปไหน มันไม่มีที่ให้ไป ให้เที่ยว ให้แอ่ว หรือแม้ว่าถ้ามีก็หมดไฟที่จะไปซะแล้ว ยิ่งไม่มีแบบนี้ยิ่งสบายใจไปใหญ่ ทำโน่น ทำนี่เรื่อยเปื่อย พูดคุยกับเจ้าหน้าที่เขาเข้าเวรโรงพักมั่ง ค้นคว้าอ่านตำรับตำราหรือหาความรู้ต่างๆ ใส่ตัวมั่ง ดีเหมือนกันได้อะไรอีกหลายอย่าง ดีกว่านอนที่บ้านโดยแทบไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย นอนก็ยังไม่ถึงเวลานอน อยู่โรงพักดีกว่า
ภาพขวามือนี้คือแผนที่อำเภอแม่จริมของเราครับ ติดตั้งอยู่ในห้องศูนย์ปฏิบัติการหรือ ศปก.ชั้นล่างของอาคารโรงพักใหญ่ ซึ่งนอกจากแผนที่นี้แล้วยังมีภาพหรือข้อมูลอะไรอีกมากมายก่ายกองรวมกันอยู่ในห้องนี้ พวกเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้บังคับบัญชาและเจ้าหน้าที่สามารถใช้ประโยชน์ได้เป็นอย่างดีมากเลยทีเดียว
สำหรับเจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติหน้าที่ที่โรงพักคืนนี้ประกอบด้วย
๑. ร.ต.ท.กฤษดิกร กันบุญ ปฏิบัติหน้าที่พนักงานสอบสวน
๒. ร.ต.ต.สัมฤทธิ์ พูลจำปา ปฏิบัติหน้าที่สิบเวร
๓. ด.ต.จักรพันธ์ พรมทะนา ปฏิบัติหน้าที่พนักงานวิทยุสื่อสาร
ในส่วนของห้องควบคุมผู้ต้องหาคืนนี้เงียบเชียบ โล่งเหมือนกับแทบจะทุกคืนที่ผ่านมา ไม่มีผู้ต้องหาซักคน ดีแล้วครับ บ้านเมืองสงบร่มเย็นดี
ปิดท้ายว่าทำไมไม่ไปเที่ยวที่ไหน ทำไมต้องอยู่ที่โรงพัก อ้ะอ๊า
อย่าไปถาม เรื่องแสงสี ศิวิไลซ์
ถามให้ตาย ยังไงก็ ไม่มีหรอก
แม่จริม นั้นเป็นโรง พักบ้านนอก
ใช่บางกอก เมืองสวรรค์ วิมานแมน
..........
เพราะฉะนั้นคนน่ารักคนนั้นจึงมาอยู่เสียที่โรงพัก ว้าววว...แม่จริม
ลาพี่น้อง ด้วยภาพนี้ ราตรีสวัสดิ์แบบเห็นหน้า ชัดชัด ไม่ใช่ฝันขอให้สุข สวัสดี โดยทั่วกันแล้วอย่าลืม "ใครคนนั้น" กันนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น