วันอังคารที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

วันนี้ที่เวียงป่าเป้า (๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๔)

วันนี้ออกจากบ้านที่พะเยาก่อน ๗ โมงเพราะต้องไปส่งลูกสาวคนสวยเข้าโรงเรียนเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระศรีนครินทร์ พะเยา่ ซึ่งตั้งอยู่ที่อำเภอภูกามยาว จังหวัดพะเยา เสร็จแล้วบึ่งไปทำงานที่โรงพักเวียงป่าเป้าไปถึงก็ใกล้เวลาทำงานพอดี



งานที่ทำวันนี้ช่วงเช้ามีอยู่พอสมควรเนื่องจากหยุดมาติดต่อถึง ๔ วันเต็มๆ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับตำรวจเราล้วนๆ ครับอย่างเช่้นงานกำลังพล,การเงิน,นโยบายและแผนประมาณนี้ พวกเราช่วยกันทำตามหน้าที่กว่าจะเสร็จก็ราวๆ ๑๑ โมงกว่าๆ หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรอีกแต่้ก็ต้องอยู่ในที่ทำงานเพราะยังไม่ถึงเวลาเที่ยง พอเที่่ยงเศษๆ ออกไปทานอาหารเสร็จแล้วกลับมาทำงานต่อในช่วงบ่าย

เช้าวันนี้บรรยากาศที่เวียงป่าเป้าค่อนข้างครึ้มฟ้าครึ้มฝนออกสักหน่อยแต่ไม่มีฝนตกลงมา บนท้องฟ้ามีเมฆเป็นส่วนใหญ่ดูสภาพแล้วน่าจะตกมาเหมือนกันช่วงบ่ายๆ หรือช่วงใดช่วงหนึ่งของวันนี้ ผมถามตำรวจเขาบอกว่าวันหยุดที่ผ่านมานี่ฝนตกทุกวันเลยแม้จะไม่มากก็ตาม อย่างว่าแหละถึงหน้าของมันแล้่วถ้าไม่ตกคงกระไรอยู่ แต่ก็ไม่แน่นะระยะหลังๆ เนี่ยฝนฟ้าผิดฤดูไปเยอะเหมือนกัน หน้าร้อนแทนที่จะร้อนฝนกลับตก หน้าฝนฝนน่าจะตกกลับหนาว หน้าหนาวแทนที่จะหนาวกลับร้อนเสียนี่ เฮ้อ ที่เป็นเยี่ยงนี้ไม่ใช่้อะไรหรอกผมว่ามาจากคนเรานั่นแหละ คนเป็นต้นเหตุในการตัดไม้ทำลายป่า ทำลายสภาพสิ่งแวดล้อมที่เคยมีเคยเป็นสมัยบรรพบุรุษรุ่นพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ทวด เทียดที่ท่านอุตส่าห์หวงแหนหวังให้คงอยู่ถึงรุ่นลูก หลาน เหลน ลื่อ ลืบ ลืดของท่าน เราน่าจะกลับมาช่วยกันอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติที่มีค่าและเหลืออยู่้น้อย นิดให้คงอยู่ตลอดไป ยิ่งช่วงเข้าพรรษานี้น่าจะทำได้มากกว่าช่วงอื่นเพราะฝนฟ้าเป็นใจ มาช่วยกันนะครับก่อนที่่จะสายเกินเพล



ช่วงบ่ายๆ งานมีบ้างนิดหน่อย น้องๆ ที่รับผิดชอบเขาก็ทำของเขาเสร็จแล้วนำเสนอผู้บังคับบัญชาโดยผ่านผมตามระเบียบหลังจากนั้นก็พูดคุยปรึกษาหารือกันในเรื่องต่างๆ ได้ประโยชน์เยอะเลยทีเดียว จากคำพูดคำจาผมว่าเขาเก่งเหมือนกันนะครับแม้เขาจะมียศเป็นจ่าเป็นดาบก็ตาม เรื่องยศถาบรรดาศักดิ์นี่อย่างที่เคยเขียนไว้ก่อนหน้าว่าเป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้นมาเท่านั้น จริงๆ แล้วทุกคนมีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกันเพียงแต่มีอำนาจและหน้าที่แตกต่างกันไป คนเป็นนายซึ่งก็เป็นเรื่องสมมุติขึ้นมาอีกนั่นแหละอย่าไปมัวทะนงตนหรือคิดว่าตนเองต้องมีศักดิ์มีศรีเหนือเขา แบบนี้ไม่ได้ ไม่เหมาะสมกับยุคสมัย นั่นเป็นเพียงหัวโขนเท่านั้นอีกไม่นานทุกคนก็จะกลับไปสู่สภาพเดิมก่อนเข้ามาเป็นตำรวจ ผมคิดและปฏิบัติเช่้นนี้ตลอดเรื่อยมาจนถึงเดี๋ยวนี้ นอกจากพูดคุยกันเรื่องต่างๆ แล้วผมก็ถือโอกาสนี้ให้คำแนะนำน้องๆ เขาในสิ่งที่ผมพอจะรู้บ้างที่สำคัญก็คือเรื่องคอมพิวเตอร์เอาหลักๆ เฉพาะที่ต้องนำไปใช้งานประจำวัน

ราวๆ บ่ายสองเศษๆ ผมออกไปดูทีวีนอกห้องกับตำรวจซึ่งช่วงนั้นเป็นรายงานข่าวสั้น มีข่าวหนึ่งดูแล้วตกใจไม่น้อยก็คือเฮลิคอปเตอร์ของทหารที่จะไปช่วยลำเลียงศพ ทหาร ๕ คนที่เสียชีวิตก่อนหน้าที่ที่ป่าแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรีตกมีผู้สูญหายไปถึง ๙ คนมีนายทหารยศนายพลรวมอยู่ด้วยคนหนึ่ง ก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่้วยคุ้ิมครองทหารทั้ง ๙ คนนั้นให้อยู่รอดปลอดภัยด้วยเถอะ กำลังจะไปช่วยเหลือคนอื่นแท้ๆ แต่ตัวเองกลับต้อง....เฮ้อ น่าเศร้าใจครับ แล้วเรื่องนี้ข่าวคราวตามสื่อสิ่งพิมพ์ที่เผยแพร่ทาง Internet ก็ออกกันทุกสื่ออย่างเช่้นของหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ที่ผมตัดภาพส่วนหนึ่งมาประกอบ

พูดคุยกับตำรวจเขาเสร็จสรรพก็เข้าห้องทำงานต่อแม้ไม่มีอะไรให้ทำแต่ก็ต้องใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ สิ่งที่ผมทำช่วงบ่ายคือค้นคว้าหาอะไรต่อมิอะไรที่มีมากมายก่ายกองในโลกไซเบอร์นั่นแหละมาใช้ ดูเว็บนั้นเว็บนี้ไปเรื่อยๆ แล้วก็มาสะดุดอยู่ที่เว็บไซต์๋กองบัญชาการตำรวจสอบสวนกลางที่ทำให้ผมหยุดอยู่ตรงนั้นไม่เปิดเว็บไหนอีกเพราะอ่านและดูข้อมูลในเว็บนี้ซึ่งมีมากมายและสามารถนำไปปรับใช้กับหน่วยงานตำรวจท้องที่ได้เป็นอย่างดีอาทิ เช่น
* จากใจ พล.ต.ท.พงศ์พัฒน์ ฉายาพันธ์ุ ผบช.ก.
* โครงการหน้าบ้านปลอดภัย
* หยุด...กลับหลังหันเพื่อการรับใช้ที่ดีกว่า

นอกจากที่กล่าวแล้วยังมีอย่างอื่นอีกเยอะแยะเลยทีเดียว ท่านใดสนใจใคร่รู้ว่าเป็นอย่างไรอย่าลืมคลิกเข้าไปที่เว็บไซต์นี้ินะ ครับท่านจะได้อะไรมากกว่าที่ีท่านคิดรวมทั้งรู้ว่าตำรวจ(สอบสวนกลาง)คิดอย่างไร สำหรับผมบอกได้คำเดียวว่าผมอ่านเว็บนี้ด้วยความชื่ีนชมในความรู้ความสามารถ วิสัยทัศน์ ความเป็นผู้นำ ฯลฯ ที่ยากจะหาผู้ใดเทียบได้ของท่านผู้บัญชาการตำรวจสอบสวนกลาง พลตำรวจโทพงศ์พัฒน์ ฉายาพันธุ์ ซึ่งมีค่านิยมหลักขององค์กรว่า ตำรวจมืออาชีพ ซื่อสัตย์ สุจริต เป็นที่ไว้วางใจของประชาชน




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น