ลำนำรักจากไอ้ขวัญ ตอน : ลอยกระทง

จันทร์วันเพ็ญ ลอยเด่น บนฟ้ากว้าง
สวยสล้าง แจ่มกระจ่าง กลางเวหา
เดือนสิบสอง น้ำเจิ่งนอง ท้องธารา
ฝูงมัจฉา มาแหวกว่าย แนวชายธาร

ริมตลิ่ง สองฟากฝั่ง สว่างไสว
สวยสดใส เหลืองอร่าม ตามห้วยละหาร
กระทงน้อย กระทงใหญ่ ไฉไลตระการ
ทุกเรือนชาน ตามประทีป ระยิบตา

ลอยกระทง ก่อนหน้านี้ มีเรียมขวัญ
แสนสุขสันต์ เริงรื่น ชื่นหรรษา
สองหนุ่มสาว ลอยกระทง ลงคงคา
เปล่งวาจา อธิษฐาน ชื่นบานใจ

ขวัญจะรัก เพียงเรียม เปี่ยมดวงจิต
ชั่วชีวิต ไม่คิดพราก จากไปไหน
ส่วนเรียมเล่า กล่าววาจา มาจากใจ
ทั้งชีวี นี้จะให้ ไอ้ขวัญครอง

บรรจงปล่อย ลอยกระทง ตรงริมฝั่ง
ด้วยจิตตั้ง ใจแน่วแน่ แก่เราสอง
กระทงลอย ลิ่วลงน้ำ กลางลำคลอง
ใจแผ้วผ่อง สองหนุ่มสาว ด้วยเข้าใจ

ข้ารักเจ้า ดั่งดวงดาว เฝัารักฟ้า
เอ็งรักข้า กว่าชีวี เอ็งนี่ไฉน
ชั่วกัปกัลป์ สองเรานั้น ไม่หวั่นใจ
ไร้สิ่งใด มาพราก เราจากจร

ลอยกระทง ปีนี้ มีเพียงขวัญ
ไร้เรียมนั้น เป็นเพื่อน เหมือนแต่ก่อน
โอ้เรียมเอ๋ย เรียมอยู่ไหน ในพระนคร
เร่ตระลอน จากจรลับ ไม่กลับนา

กระทงน้อย ในมือข้า ณ ครานี้
ช่างระกำ ช้ำฤดี นี่หนักหนา
ไม่อยากลอย ปล่อยเจ้าไป ในธารา
แสนเหว่ว้า ตรมตรอมจิต คิดถึงนาง

โอ้เรียมเอ๋ย เรียมเจ้าอยู่ หนแห่งไหน
ใกล้หรือไกล ในแหล่งหล้า สุดฟ้าสาง
หากข้ารู้ จะตามไป แม้วายวาง
แสนอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว ยามเหลียวมอง

กลั้นใจจิต ปล่อยกระทง ลงคลองนั่น
หากเรียมนั้น รักไอ้ขวัญ มั่นสนอง
ขอกระทง ไหลตรงไป ในคุ้งคลอง
ลอยละล่อง ไม่สะดุด จนสุดตา

แต่อกเอ๋ย กระไรเลย เอ๋ยอกขวัญ
กระทงพลัน ดำดิ่งลง ที่ตรงหน้า
สู่ห้วงลึก หายวับ ไปกับตา
แม่คงคา มาพราก จากขวัญเอย
............
#ไอ้ขวัญ
วันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๑๒ ปีกุน ๑๓๘๑ เอกศก (๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๒)