งานเลี้ยงฉลองหัวหน้าตำบลสารขัณฑ์ (๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๘)

เย็นวันหนึ่งในงานเลี้ยงฉลองตำแหน่งหัวหน้าตำบลคนใหม่แห่งตำบลสารขัณฑ์ อำเภอสาระแน จังหวัดสาระเลียซึ่งอยู่บนดาวดวงหนึ่งที่ไกลจากโลกเราไปราว ๑๐๐ ปีแสง ผู้คนมาร่วมแสดงความยินดีกันอย่างคับคั่ง ทั้งที่มาด้วยใจและจำเป็นต้องมา สถานที่จัดงานซึ่งเป็นลานหน้าบ้านหัวหน้าตำบลคนใหม่ที่ว่ากว้างขวางใหญ่โตนั้นดูแคบไปถนัดตา บนเวทีมีดนตรีและการละเล่นมาแสดงสลับกันเป็นระยะๆ หัวหน้าตำบลนั่งอยู่โต๊ะประธานบริเวณด้านหน้าซึ่งมีผู้คนเข้าๆ ออกๆ เอากระเช้าของขวัญไปแสดงความยินดีจนแทบไม่มีที่วางของ เด็กในบ้านต้องหยิบไปวางบนเวทีรอบแล้วรอบเล่า หัวหน้าตำบลนั่งอยู่ตรงโต๊ะนั้นโดยไม่ลุกไปไหนหรือเดินไปพูดคุยกับใครที่มาร่วมงานด้วยท่าทีท่าทางภูมิใจในความสำเร็จแห่งตำแหน่งที่ได้รับ

ต่อมาเมื่อถึงคิวของหัวหน้าหมู่บ้านหมู่ ๘ ซึ่งเป็นหมู่บ้านชายขอบไกลจากบ้านหัวหน้าตำบลค่อนข้างมาก หัวหน้าหมู่บ้านนำผู้ช่วยหัวหน้าและตัวแทนจำนวนหนึ่งไปร่วมแสดงความยินดี

“สวัสดีครับท่านหัวหน้าตำบล....” หัวหน้าหมู่บ้านพูดพร้อมแลบลิ้นยาวซึ่งเป็นสัญญลักษณ์แสดงความเคารพออกมา “...ผมในฐานะตัวแทนของประชาชนบ้านหมู่ ๘ ขอแสดงความยินดีกับหัวหน้าตำบลด้วยนะครับ..เอ้อ นี่คือผู้ช่วยสมชาย ชอบทำ ผู้ช่วยหัวหน้าหมู่บ้านฝ่ายรักษาความสงบในหมู่บ้านผมครับ” หัวหน้าหมู่บ้านแนะนำผู้ช่วยให้หัวหน้าตำบลรู้จัก

“เอ๊ะ...ผู้ช่วยสมชาย???...” หัวหน้าตำบลพูดพร้อมมองหน้าผู้ช่วยสมชายด้วยหน้าตาเฉยเมย ไม่ยินดียินร้าย “...คุณเป็นใครน่ะ เป็นผู้ช่วยมาตั้งแต่เมื่อไร ทำไมผมไม่เคยเห็นหน้าคุณเลย”

“อ๋อ...” หัวหน้าหมู่บ้านตอบแทนผู้ช่วย “...ผู้ช่วยสมชายนี่เป็นผู้ช่วยหัวหน้าหมู่บ้านบ้านผมมา ๓ ปีกว่าแล้วครับ ทำงานดีมาก ขยันขันแข็ง ชาวบ้านรักแกมาก หมู่บ้านผมสงบสุขร่มเย็นก็เพราะผู้ช่วยสมชายนี่แหละเป็นตัวหลัก ผมยังคิดว่าหลังผมเกษียณแล้วถ้าได้ผู้ช่วยสมชายมาเป็นหัวหน้าแทนผมหมู่บ้านของผมคงจะเจริญก้าวหน้ากว่านี้เป็นอย่างมาก”

“อ้าว...อะไรกัน เป็นผู้ช่วยมาตั้ง ๓ ปีกว่า!!!...” หัวหน้าตำบลพูด “...ผมไม่รู้จัก คุณไม่เคยมาหาผมเลยผู้ช่วย คุณไปอยู่ไหนมา ” หัวหน้าตำบลพูดพร้อมสะบัดหน้าและหันไปยิ้มต้อนรับหัวหน้าหมู่บ้านบ้านอื่นซึ่งยืนแลบลิ้นยาวอยู่ข้างๆ โดยไม่ใส่ใจที่จะพูดกับหัวหน้าหมู่บ้านและผู้ช่วยสมชายอีกต่อไป

...............

เยอะแยะครับเหตุการณ์แบบตำบลสารขัณฑ์ที่ว่านี้ เขาจะรู้จักหรือคิดว่าดีก็เฉพาะกับคนที่เช้าถึงเย็นถึงเท่านั้น ส่วนคนที่เอาแต่ทำงานๆๆ น่ะเขาไม่สนใจกันหรอก

"คุณเป็นใคร ทำไมผมไม่รู้จัก , คุณไปอยู่ไหนมา , ทำไมคุณไม่เคยมาหาผมเหมือนคนอื่นเขาบ้าง" ฯลฯ

ผมไม่ได้มีเจตนาว่าใครนะครับ แต่ถ้าบังเอิ๊ญบังเอิญไปตรงกับใครเข้าก็อย่าโกรธกันนะ มันแค่เรื่องสมมุติว่ามีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นที่ไหนสักแห่งในจักรวาลพิภพนี้เฉยๆ จริงๆ น่ะคงไม่มี(มั้ง)  หรือถ้าหากมีจริงและท่านเดือดร้อนว่าผมไปว่าไปแขวะท่านก็โปรดจงแสดงตัวออกมา ๕๕๕