วันพฤหัสบดีที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2557

คนร่ะยองเค้าคุยกัน : "แหลมบ้า" (๑๗ เมษายน ๒๕๕๗)

เจ้ออ : เจ้น่อย เจ้น่อย แกเห็นไอ้แกละลูกตาถมยายพรแม้ (ไหมล่ะ) แหลมบ้า

เจ้น่อย : นั่นฮิ่ ทำไปได้ไง่ (ยังไง้) ตัวก็ดำเหมือนเหนี่ยง ยังมาใส่เสื้อสีเขียว นุ่งกางเกงสีแดง ย้อมผมซะเหลืองอ๋อยอีก แหลมบ้า
..............................

“แหลม” ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองไม่ใช่ “แหลม” ซึ่งเป็นพื้นดินที่ยื่นเข้าไปในทะเลอย่างแหลมแม่พิมพ์หรืออะไรที่มันไม่ทู่ๆ หรอกครับพี่น้องแต่มาจากคำว่า “แลเหมือน” นั่นเอง คนร่ะยองจะพูดกันสั้นๆ โดยรวมคำจาก ๒-๓ คำมาเป็นคำเดียว คำว่า “แลเหมือน” ก็เลยกลายเป็น “แหลม” ด้วยประการฉะนี้

(คำว่า “แล” ศัพท์เสียงสำเนียงร่ะยองก็คือคำว่า “ดู” ในภาษาภาคกลาง โดยคนร่ะยองเราจะพูดคำว่า “แล” เป็น “ดู” เกือบทั้งหมด)

จากสุพจน์ มัจฉา ลูกเพาะเหียน แมะเผือน มัจฉา คนบ้านพังราดไทย หมู่ ๔ ตำบลพังราด อำเภอแกลง จังหวั่ดร่ะยอง

นี่ก็....แหลมบ้า ๕๕๕

นี่ถ้าหมามันพูดได้ มันคงจะพูดว่า "แหม มาแต่งเนื้อแต่งตัวแช้น เฮ้อ คนนี่แหลมบ้า" ก็ได้นะครับ ๕๕๕

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น